اللى
يعرفنى من زمان يعرف انا قد إيه بأكره إنى اتصور ...وده بيرجع غالباً لإعتقادى إنى
صورى دايماً بتطلع وحشة جدا ...اوحش منى فى الواقع ...واللى هو انا اصلا مش نيكول
كيدمان فى الواقع يعنى!
واللى
يعرفنى دلوقتى هيلاقينى باتصور فى اغلب خروجاتى...واوقات باتصور من غير خروجات ومن
غير اى حاجة خالص. ...رغم إن فى اوقات
بابقى كارهة اتصور جدا..بس باتصور .
عندى
على اللاب مايقرب من 10 آلاف صورة تقريبا..أكيد مش كلهم تصوير طبعا وكتير منهم
متاخدين من الانترنت ...بس اعتقد ما لايقل عن ألف صورة متصورين موجودين .
وطبعا
فى محاولة إنى ألاقى صورتى بالبلوفر البمبى اللى رباب عاملهولى وسط الصور عشان
اوريه لطنط إيمان ..كانت محاولة فاشلة تنين..ودخلنا فى البومات وذكريات
كتيييييييييير جدا ولقيت طنط إيمان بتقولى " إنتى عايشة حياتك " ..ورحنا
قفلنا الصور يائسين على وعد داخلى منى لنفسى إنى هأصور لها البلوفر صورة لوحده
صور
مع أصحابى فى فطار رمضان..صور مع صاحباتى فى الترام ..صور مع رشا فى البيت..مع أول
هدية جاتلى من شلة أصحابى "الإخوة الأعداء" فى حياتى..وأول حفلة
مفاجأة..-والأخيرة فى الواقع-
صور
حفلة عيد ميلادى اللى رشا عملتهولى..والبالونات الحلوة قوى قوى ..صور صاحباتى سوا
وانا حتى ماكنتش معاهم اصلا .
صورى
مع هيام لما كانت فى إسكندرية والفيديو اللى بتفرج عليه كل فترة ..وصورنا فى
القاهرة
صور
كتييييييييييييير قوى قوى قوى ..كمية ذكريات مهولة وغير طبيعية ومتسجلة بالألوان
الطبيعية ^_^
صور
لناس علاقتى بيها اتقطعت مع الزمن...بس الصورة سايبة علامة حلوة معاهم
صورة
ليا غيرت مسار ملامحى فى مرحلة صعبة ..وصورت غيرت مسار حياتى نفسها
صورى
فى التدريبات والمؤتمرات .
فى
فرح منى صاحبتى من كام شهر ..انا كنت حاسة
نفسى بشعة جدا ..لدرجة إنى مكنتش حابة اتصور معاها عشان ما احسش انى بوظت جمال
لحظتها ب إحساسى المريع ده ...ده غير طبعا إنى أساساً بخاف من الأفراح والمناسبات
الاجتماعية العائلية بشكل بشع..ومش بحضرها إلا فى أندر الحالات ..ولولا غلاوة منى
ماكنتش حضرت .
فى
فرح رشا أختى..جالى نفس الهاجس بالظبط ...وكنت هاهرب من الكاميرا فى أول لحظة
حسيتها بتيجى عليا زى عادتى ..بس افتكرت عشق رشا للصور – بتصور بمعدل صورة كل 3
ثوانى -_-
و
افتكرت إنها لو مالقتش صور ليا فى الفرح غالبا هتسلخنى حية وبعدين تمثل بجثتى بعد
ماتقتلنى !
فى
فرح رشا اتصورت كمية صور مهولة ...ومع كل الناس تقريبا ..رغم إنى معرفش شكلى عامل
إزاى أصلا ومابصتش فى مراية من ساعة ماسبنا الكوافير وطول الفرح وانا ماقعدتش
تقريبا..وبالتالى أكيد فى حاجات كتير ضربت فى شكلى
والأغرب
إنى نزلت الصور كلها...اللى شايفة ان شكلى حلو فيها واللى لأ
فى
لحظة معينة اتكسر هاجس الشكل الوحش جوايا ..وبقا مش فارق عندى ....هوس الكمال
راح..وبقا فى عشق للحظة الحلوة .
من
كام سنة فى فورمات عقيم مات الهارد اللى عليه آخر صور لأمى الله يرحمها ..ساعتها
كرد فعل عكسى ضحكت كتير قوى..ضحك بحسرة ..وقلت إذا كانت هى راحت..جت ع الصور يعنى!
بس
دلوقتى..اوقات كتير قوى قوى..بيبقى نفسى اتصور معاها...وكل ما اتخنق او
اتضايق..افتح صورنا وابتسم..حتى لو ابتسامة مليان دموع الاغتراب ...بس على الأقل
أقول كنا هنا سوا..واحتفلنا فى اللحظة دى سوا..او عيطنا فى اللحظة دى سوا .
الموضوع
ببساطة إنى اكتشفت إنى مش محتاجة أكون حلوة أو سوبر ستار أو فوتوجينيك زى سعاد
حسنى ..عشان أتصور وأسجل اللحظات الحلوة – أو حتى الصعبة – فى حياتى .
اكتشفت
إنى محتاجة احتفظ باللحظات دى من حياتى ..عشان أحس قد إيه انا عشت حياتى .
وفى يوم من الأيام..هاطبع من الصور دى اللى اعلقه على لوح خشب على الحيطة قدامى ..واحاوطه بالالوان والبهجة والدلع..واللى هاحتفظ بيه فى "سكراب بوك " من تصميمى ..واللى هاطبعه واحطه فى ألبوم ...واللى هالغيه .
ماتيجوا نتصور سوا بقا ^_^
